Indiańska dziewczynka opowiada nam taką historię:

Pewnego dnia przyszła do nas nowa nauczycielka, biała kobieta, Amerykanka. Była bardzo miła, ale miała okropne maniery. Zapisywała na tablicy zadania rachunkowe, dziesięć od razu.

A potem ustawiała dziesięcioro dzieci przed tablicą. Każdy miał rozwiązać jedno zadanie. „Kto skończy jako pierwszy, odwraca się tyłem do tablicy” — powiedziała nauczycielka. Ale my czekaliśmy, aż wszyscy będą gotowi i dopiero wtedy wspólnie odwracaliśmy się.

Nauczycielka zdenerwowała się.
„Przecież powiedziałam, że ten, kto skończy pierwszy, ma się odwrócić! Czy nie zrozumieliście, co do was mówię?” A wtedy wyjaśniliśmy jej, że to jest złe zachowanie — to, czego ona od nas żąda. Przecież to nieładnie, kiedy ktoś się wywyższa, a pozostali muszą się wstydzić.

Nauczycielka zapytała nas, jak chcielibyśmy to zmienić. W odpowiedzi usłyszała:
„Ten, kto potrafi dobrze rachować, nie odwraca się, lecz pomaga innym, którzy nie są tak dobrzy w rozwiązywaniu zadań”.

Opowieść ta w jakiś sposób odzwierciedla nasze “meritumowe” podejście do życia, do edukacji, do relacji. Stawiamy na współpracę i akceptację współzależności. Bliska nam jest idea wzajemnego wspierania się. Tolerancja dla inności. W MERITUM stawiamy na współbycie i wzajemne uczenie się, nie na rywalizację.

Autorka: Mirela Banaszak